Dit ben ik, Sanne

Mijn verhaal is simpel, sinds mijn geboorte leef ik met fysieke uitdagingen. Ik was een ander kind, zag de wereld vanuit een ander perspectief. Opgevoed door mij ouders ging ik mee in de dagelijkse flow van het leven van mijn broer en zus. Lopend door het leven leerde ik te genieten van de momenten, de goede dagen en goede momenten. Ik leefde in het moment alsof er geen morgen zou zijn. Altijd was er het stemmetje in mijn achterhoofd dat ik nooit zo lang zou leven als anderen. De artsen vertellen mijn ouders nadat ik was gediagnostiseerd net Cystic Fibrosis (CF) met zes maanden dat ik waarschijnlijk 6 jaar zou worden, toen ik zes was: wellicht 12. Toen ik 12 was misschien 20 en daarna zeiden ze we weten het niet. De gemiddelde leeftijd voor mensen die leven met Cystic Fibrosis is nog steeds rond de 34 jaar. Cystic Fibrosis in eenvoudige woorden, alle slijm in je lijf is taai en ik kan je vertellen dat vinden de bacterien heerlijk, het is de ideale plek voor hun om te groeien en zich vermeerderen. Of te wel overal in mijn lijf waar slijm is is het extra taai en daardoor functioneren mijn organen anders, mijn longen, darmen, maag, alvleesklier, mondslijmvlies etc etc. Mijn hele leven volg ik al een dieet, ik kon nooit eten wat iedereen at, ik weet niet hoe het voelt om een staat uit te rennen met je vriendjes op school, ik ging nooit hele dagen naar school en weet niet hoe het voelt om plannen te maken voor later…. er was namelijk geen later. Ik heb een hoop tijd gespendeerd in mijn bed! Wens, anno 2012, een nieuw comfortabler bed!

Positieve hormonale shift
Tijdens mijn puberteit kwam er een grote positieve verandering. Door de hormonale verandering kreeg ik flink wat fysieke uitdagingen voor mijn kiezen maar ik kwam er beter uit dan ooit daarvoor. Ik begin met mijn vitamine B12 spuiten en de zon begon weer te schijnen in mijn leven. Geen nachten meer van 14 tot 16 uur, een paar uur op en dan wachten tot het weer 18.00 uur werd zodat ik weer naar mijn bed mocht… zo moe! De vechter die ik ben klom ik langzaam weer uit het dal. Ik trouwde, werd zwanger en had de beste tijd ooit. Wederom deed de hormonale verandering me meer dan goed en had energie voor 10. Ik stopte met al mijn medicatie omdat het voor mij niet goed voelde om de medicijnen te blijven slikken terwijl er een kindje in me groeide. En het leven werd beter… Sophie werd geboren in het jaar 2000 na 42 weken zwangerschap, een gezonde meid! Ik werd zwanger voor de tweede keer en deze keer was mijn lijf oververmoeid en begon te bevallen met 24 weken, maar zoon Storm is gelukkig geboren met 32 weken, 8 weken te vroeg maar we zijn beide blijven leven en dat is nog steeds een wonder.

Ik probeerde weer uit het dal te klimmen maar het lukte niet….
Mijn lijf werd zwakker en zwakker naar mate de maanden en jaren verstreken en ik vocht harder als ooit hiervoor. Ik was niet bereid om de aarde al te verlaten. Tot het moment dat het leven zo zwaar werd en de pijn iedere dag, iedere ademhaling, iedere nacht dat het punt aanbrak dat ik dacht: als dit leven is dan ga ik liever. En daar zijn we dan in het jaar 2009. Stap voor stap ging ik achteruit naar het punt dat er geen weg terug meer was. Alles wat ik probeerde leek niet te werken; rust, geen stress, veel tijd op het strand, zon. Normaal zijn dat de dingen waarmee ik me lichaam weer kan opladen maar het werkte niet meer en lukte niet.

Tijd voor verandering of het leven loslaten
Liggend op de badkamer vloer midden in de nacht, begin 2010, na een mega crash sloot ik een deal met mezelf. Nog een keer was ik bereid om alles te geven wat ik in me had om me lijf op de rit te krijgen en weer gezond te worden, zonder pijn maar als het niet zou lukken dan zou ik het leven willen loslaten. Ik was er klaar meer. Normale voeding kon ik niet meer verdragen, ik begon met overgeven 1 keer per week, naar een keer per dag naar na ieder maaltijd. Ik verandere mijn eetstijl dramatisch naar alleen maar sap, groene sap, fuit sap en een nieuwe wereld openbaarde zich. Er kwam weer balans en ik ging niet meer bergafwaarts. Stap voor stap en ik denk dat het me ongeveer 4 maanden koste voor er balans kwam. Na 4 maanden sap begon ik het te missen om ergens op te kauwen, ik startte met gedroogd fruit, creakers en salades en alles 100% rauw! Gedurende deze periode starte ik ook met een ondersteunend homeopatische behandeling bij de amerikaan Keith Smith, die het lichaam ondersteund om te draaien naar het basisniveau van gezondheid.

Steeds beter
Hoewel de resultaten in het ziekenhuis nog steeds achterbleven voelde ik me beter. Ik ben nu op het punt waarop ik leef op superfood, rawfood, kruiden. Tweederde van mijn voeding per dag is in vloeibare vorm, omdat het me lijf veel minder energie kost om te verwerken. Nog steeds ben ik aan het detoxen van alle medicijnen die in mijn lijf gestopt zijn. Toen ik begon met rawfood mijn volledige focus was op mijn lichaam, wat het wilde kreeg het, rust, slaap, een warme douche, fruit, groen voer etc. Eerst ik, dan de kinderen en dan heel lang niemand…. gezondheid werd prioriteit 1! Ik deed het stap voor stap en werd beter en beter. Sommige feiten, mijn hele leven droeg ik zakdoekjes bij me, in ieder jas in iedere tas. Nu koop ik ze niet eens meer. Iedere nacht werd ik meer dan eens wakker om het taaie slijm uit mijn longen te hoesten, nu slaap ik ’s nachts. Iedere ochtend eerst voorzichtig de lijm tussen me oogleden verwijderen nu als ik wakker word kan ik me ogen opendoen. De winters zijn nog steeds een uitdaging, komt er een infectie voorbij, heb ik genoeg weerstand. Soms wel, soms niet. Sinds ik op rawfood leef is het aantal longontstekingen gereduceerd met 75 procent. Nu weet ik hoe het voelt om een uur te zwemmen en hard te lopen. Ik heb energie over voor leuke dingen, terwijl ik hiervoor alle energie nodig had om te leven en ademen. Ik had nooit een dag zonder pijn nu zijn er dagen zonder pijn. Nooit gedacht dat ik zou kunnen leven zonder pijn. Mijn gezondheid is nog steeds kwetsbaar en broos maar als ik goed op let en luister dan is het in balans en sterk. Iedere dag sporten is een must. Vele uren in het water dobberen om de ribben los te maken en te houden, maar ook hardlopen en fietsen. Om de afwisseling te behouden en het lichaam niet te over belasten. Gelukkig heb ik een super coach gevonden die die last op zijn schouders heeft genomen en mij begeleid, terug fluit en me in de gaten houdt. Inmiddels heb ik mijn 1/8 traithlon kunnen afvinken van mijn dromenlijst en ook de overtocht Texel-Vlieland en Den Helder-Texel zwemmen zijn afgevinkt. Maar dromen blijven er en ik zou het allemaal graag nog eens doen… we shall see!

Het leven is goed
De kleine dingen voor iemand anders zijn voor mij nog steeds een groot geschenk. Ik heb een leven voor me en ik heb geen idee waar het naar toe gaat. Maar het gaat om de reis en niet de bestemming op zichzelf, zo ik geniet van de reis. Ik ervaar hoe het is om pijnvrij te leven, om plannen te maken, om te leven zonder het stemmetje in mijn achterhoofd dat me steeds vertelt dat ik niet oud word. Dus maak kennis met de nieuwe ik: ik begin een nieuw leven, met een nieuw lijf, superwoman is getting superbody. Maar als je me dat in 2010 had vertelt dan had ik je voor gek verklaard. En kijk waar ik ben vandaag…. voor mij is het een wonder en als ik er te lang over nadenk dan komen er tranen in me ogen. Ik heb een leven te leven en ik zie mijn kinderen opgroeien en heb tijd om mijn dromen waar te maken en dat enkel door mijn leven te veranderen en er voor te vechten en knokken.

Met deze website het is mijn wens om de informatie te delen zodat mensen er hun voordeel mee kunnen doen als ze daar voor kiezen. Rawfood is geen dieet maar een levenstijl. Ik zeg niet dat iedereen die zou moeten doen of proberen. Het past perfect bij mijn lichaam en heeft me gebracht waar ik nu ben. Of te wel het is jou keus, jou lichaam en jou leven…

Enjoy the ride, met liefde en een knuffel, Sanne

Lees meer over
– mijn sport verhaal

Meer over mij:
– Website Foto Sanne
– Facebook
– Twitter